بررسی اثر ورمی‌کمپوست و زغال زیستی بر برخی ویژگی‌های کمی و کیفی گوجه فرنگی تحت شرایط شوری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

گروه باغبانی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران

چکیده

در سال‌های اخیر استفاده از کودهای آلی جهت کاهش مصرف کودهای شیمیایی افزایش یافته است. زغال زیستی و ورمی-کمپوست از مهمترین انواع کودهای آلی هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر دو از سطح زغال زیستی و ورمی‌کمپوست بر ویژگی‌های گیاه گوجه فرنگی در شرایط شور است. مطالعه حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار صورت گرفته است. فاکتورهای مورد مطالعه شامل دو سطح زغال زیستی و دو سطح ورمی‌کمپوست در دو شرایط شور و غیر شور بر روی گوجه فرنگی رقم چری است. پارامترهای عملکرد، تعداد میوه، وزن میوه و ارتفاع گیاه، نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، آهن و قند در گیاه اندازه‌گیری شد. بیشترین عملکرد و آهن در تیمار سطح دوم ورمی‌کمپوست در شرایط بدون شوری به ترتیب معادل 1247 گرم در هر گلدان و 006/0 درصد به دست آمده است. همچنین نتایج نشان داد که شوری سبب کاهش 68 درصدی در عملکرد شده است. نتایج به دست آمده نشان داده است که سطح دوم ورمی‌کمپوست دارای بهترین بهبود در ویژگی‌های کمی و کیفی گوجه فرنگی بود. نتایج نشان داده است که استفاده از دو نوع کود آلی سبب افزایش کمیت و کیفیت گوجه فرنگی شده است. به طور کلی با توجه به نتایج به دست آمده می‌توان استفاده از زغال زیستی و ورمی‌کمپوست حاصل از بقایای بوته چای و پسماند شهری به عنوان منبع مناسبی جهت تامین عناصر غذایی مورد نیاز گوجه فرنگی را توصیه کرد.

کلیدواژه‌ها